EU-RUSSIA SUMMIT: (BRUSSELS, 15 December 2011)

The European Union and Russia are not only neighbours, but also strategic partners.
At the upcoming summit, the EU will be represented by Herman Van Rompuy, President of the European Council, and by José Manuel Barroso, President of the European Commission. Catherine Ashton, High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy, will also take part. Russia will be represented by Dmitry Medvedev, President of Russia. Foreign Minister Sergey Lavrov will also participate.

The summit will take place over two days, beginning with an informal dinner on 14 December and continuing with a plenary session on the morning of 15 December, followed by a working lunch and a press conference.

The parties are expected to discuss the following issues:

• the global economy and global governance issues;
• EU-Russia relations;
• regional and international issues, including the developments in North Africa, the Middle East, Iran and the Southern Caucasus.

The summit will welcome Russia's WTO accession, which is due to be formally approved at the WTO ministerial conference the following day. In this context, leaders will also welcome agreements reached on Siberian overflight charges . Concerning the overflight royalties for routes to Asian destinations, a political agreement has been reached on their phasing out. As of 2014, all charges shall be cost-related and be paid to the responsible authorities.
In addition, leaders will take concrete steps to facilitate the mobility of citizens: The summit will launch the implementation of common steps towards visa-free short-term travel for Russian and European citizens: It is a list of actions for both the EU and the Russian Federation to implement in preparation for visa-free travel for short-term stays. These concern document security, for example the introduction of biometric passports; combating illegal immigration and border management; public order, security and judicial cooperation,  including the fight against transnational organized crime, terrorism and corruption.

The Summit will welcome good progress made in negotiations on an upgraded visa facilitation agreement, which we expect to finalize in January: This renegotiated version of an agreement dating from 2007 will enlarge the categories of citizens that can benefit and bring it in line with the EU Visa Code.
The summit will also welcome the extension of the local border traffic regulation for citizens of Kaliningrad: This means that citizens from the entire oblast of Kaliningrad as well as a specific border area on the Polish side can benefit from visa-free travel to one another. Previously, this facility did not apply to the entire Kaliningrad region.

A growing economic relationship
Economic ties between Russia and the EU have grown substantially over the last years. Russia remains the EU’s third most important trading partner in goods (after the US and China), with 87 billion EUR in exports to Russia (6.4% of all EU exports, 4th place after US, China, Switzerland) and 158 billion EUR in imports in 2010 (10.5 % of all EU imports, 3rd place after China and US, mostly natural resources). The EU is thus by far the largest market for Russian goods.
In 2010, both imports and exports rose by approximately 32 % compared to 2009, after having been hit by the global economic crisis. Russia’s total account surplus rose by 47% compared to 2009 and reached $ 79 billion in 2010.
More specifically, Russia is the EU’s most important single supplier of energy products, accounting for over 23% of the EU consumption of gas and 30% of its total crude oil consumption. In turn, Russia’s economy remains highly dependent on the export of energy raw materials, with the EU as its most important destination. In 2010 63% of Russia’s exports consisted of crude oil, oil products and natural gas. The EU accounts for 88% of Russia's total oil exports, 70% of its gas exports and 50% of its coal exports.

Financial cooperation
Financial cooperation with Russia began in the early 1990s, under the TACIS program, which has in the meantime been replaced by the European Neighbourhood and Partnership Instrument. To help smooth Russia’s transition, a whole range of sectors were supported. Since 1991, a total of around €2.8 billion of assistance was provided through the European Commission. A number of TACIS projects are still being implemented until 2013.
Given the significant recent improvements in the Russian Federation’s fiscal position, the need for large volumes of financial assistance has declined. In fact, Russia herself has become a donor. Financial cooperation is now specifically targeted to meet the objectives defined in the road-maps to the EU-Russia Common Spaces. Cooperation is now carried out on the principle of co-financing by the EU and Russia. Most notably, Russia is co-financing Cross Border Cooperation programmes.
Emphasis is on higher education cooperation, with Erasmus Mundus and Tempus supporting mobility of students and teaching staff.
Furthermore, funding for Russia also came from the Nuclear Safety Instrument (€500 million since 1991) and a number of other thematic programs. The European Democracy and Human Rights Instrument (EIDHR) financed 14 human rights projects in Russia in 2010 for nearly € 2 million, and the Institution Building Partnership Programme supported 16 projects with NGOs for a total of € 5 million.

EU-Russia relations - background
The legal basis for EU relations with Russia is the Partnership and Cooperation Agreement (PCA) which came into force on 1 December 1997 for an initial duration of 10 years, and which has been automatically extended beyond 2007 on an annual basis. It sets the principal common objectives, establishes the institutional framework for bilateral contacts, and calls for activities and dialogue in a number of areas.
The EU is currently working with Russia on a new agreement to replace the PCA. Both the EU and Russia have experienced many political, economic and social changes since the entry into force of the PCA in 1997. The new agreement must reflect these changes as well as the new challenges linked to the globalised world in which we are living.
Since 2005 the EU and Russia have held regular, six-monthly human rights consultations. They have provided for a substantial dialogue on human rights issues in Russia and the EU and on EU-Russian
cooperation on human rights issues in international fora.

The EU has raised with Russia issues including the human rights situation in Chechnya and the North Caucasus; freedom of expression and assembly, including freedom of the media; the situation of civil society in Russia, notably in light of the laws on NGOs and extremist activities; the functioning of the judiciary and its independence; the observation of human rights standards by law enforcement officials; racism and xenophobia; legislation relating to elections. For its part the Russian side raises matters of concern to it in developments inside the EU.
At the St. Petersburg summit in May 2003, the EU and Russia agreed to reinforce their cooperation by creating four "common spaces":

• the Common Economic Space aiming to make the EU and Russia’s economies more compatible to help boost investment and trade;
• the Common Space on Freedom, Security and Justice covering justice, home affairs, the rule of law and human rights;
• the Common Space on External Security aiming to enhance cooperation on foreign policy and security issues; and
• the Common Space on Research, Education and Culture aiming to promote scientific, educational and cultural cooperation.

Source: www.european-council.europa.eu

Conclusions on the customs cooperation with eastern neighbouring countries

"THE COUNCIL OF THE EUROPEAN UNION NOTING THAT:

The European Neighbourhood Policy, the Eastern Partnership and the EU-Russia Partnership for Modernisation are priorities of the European Union aimed at establishing an institutional framework for a closer political and economic cooperation between the EU and its Eastern Neighbour countries;

HAVING REGARD TO:

• the Partnership and Cooperation Agreements concluded between the EU and its Member States and Armenia, Azerbaijan, Georgia, Kazakhstan, the Republic of Moldova, Russia and Ukraine;
• the Council conclusions on the European Neighbourhood Policy adopted by the Council on 20 June 2011;
• the strong commitment of the EU and its Eastern European Partners to further enhance the political association and economic integration which is confirmed by the Eastern Partnership and the negotiations of association and Deep And Comprehensive Free Trade Areas (DCFTA); 
• the Joint Declaration of the Eastern Partnership Summit in Warsaw, 29-30 September 2011 concerning in particular the agreement to further enhance the cooperation in the areas of integrated border management, fight against drugs, organised crime and corruption; 
• Strategic frameworks for customs cooperation with Russia and, when endorsed, with Belarus, the Republic of Moldova and Ukraine; 
• the conclusions of the meetings on Customs Cooperation at the Eastern Border of the EU, in particular the High Level Seminar held in Budapest on 14-15 April 2011 and  the High Level Seminar “Towards better cooperation” held in Cracow on 19-21 October 2011;  
• the Commission Action Plan to fight against smuggling of cigarettes and alcohol along the EU Eastern border
• the Council conclusions on a strategy to prepare certain neighbouring countries for accession to the 1987 EC-EFTA Conventions on a common transit procedure and the simplification of formalities in trade in goods;  
• the ongoing European Union efforts to combat the smuggling of highly taxed goods, in particular the large scale investigations coordinated by the European Anti-Fraud Office (OLAF), the Agreements concluded by the EU and Member States with tobacco manufacturers, the regional and cross-border measures under the Eastern Partnership, the European Neighbourhood and Partnership Instrument as well as the role played by the EU Border Assistance Mission (EUBAM)

WITH A VIEW TO FOCUSING ON THE FOLLOWING PRIORITY AREAS OF COOPERATION AS AGREED IN BUDAPEST AND IN CRACOW:

• developing safe and fluid trade lanes;
• promoting risk management and the fight against fraud;
• investing in customs modernisation in the region; 

INVITES THE COMMISSION AND THE MEMBER STATES TO COOPERATE WITH THE EASTERN NEIGHBOURING COUNTRIES WITH A VIEW TO:

1.  Develop safe and fluid trade lanes, in particular by:

• giving support to the countries in the region in their preparations for the extension of the Common Transit Convention and the Convention on the simplification of formalities in trade in goods which are powerful instruments for trade facilitation, for increasing the harmonisation of procedures and to convey economic integration;
• considering assistance in the development of reliable and compatible authorised economic operators systems in the Eastern neighbouring countries and later on the mutual recognition thereof;
• enhancing coordination at the border including the creation of fast lanes and the development of infrastructure where applicable;
• supporting initiatives of Member States that facilitate speedy transportation of goods through the EU Eastern border. 

2.  Promote risk management and the fight against fraud, in particular by:

• cooperating in developing and improving risk management systems and methods of risk analysis, including in order to increase the performance in the application of security and safety measures and to prevent smuggling of highly taxed goods and valuation fraud; 
• developing exchanges of information on a sound legal basis to facilitate trade and strengthen risk management, beginning by studying needs, building on the experience of past and current schemes of information exchange such as pilot projects;  
• organising joint actions targeting risk areas and/or identified illicit trade routes in the region; 
• stepping up actions to fight against smuggling of cigarettes and alcohol along the EU Eastern border; 
• launching a study to identify the information useful to exchange and the ways of transmission, to strengthen risk management and improve customs controls with the view of establishing safe and fluid trade lines as well as fighting fraud.

3. Foster customs modernisation, in particular by:

• assisting the countries in the region in capacity building, including development and implementation of customs modernisation strategies;  
• cooperating to facilitate convergence of customs legislation and procedures in line with the objectives of free trade area agreements currently negotiated or foreseen. 

4. Explore the possible use of available assistance mechanisms for these purposes, such as: 

• Customs 20133and its successor programme;
• Hercule II and its successor programme;
• Twinning and other assistance projects;
• Programmes for regional and trans-border cooperation;
• EU Border Assistance Mission.

5. Seek to prepare and adopt the Strategic Frameworks as instruments to strengthen the customs cooperation with Armenia, Azerbaijan and Georgia.

6. Continue the dialogue between the EU and Eastern neighbouring countries by setting up regular dedicated customs fora.

INVITES THE COMMISSION TO:

• evaluate the progress achieved in the agreed priority areas;
• report to the Council on the progress in order for the Council to propose a follow up to the above actions by the end of 2013."

 Source: www.consilium.europa.eu

Back in the USSR

Aflevering 1: Back in the USSR

1. Rusland, voor de staatsgreep
Het eerste hoofdstuk vertelt de gebeurtenissen op 21 augustus 1991, de dag van de staatsgreep door de communistische conservatieven. Een historische dag voor Rusland en voor de hele wereld.

2. Na de Coup
Een terugblik op de woelige jaren '90 in Rusland. Er was dan wel meer vrijheid, maar geen brood op de plank.

3. Het land boert achteruit
Het geloof in de hervormingen van president Jeltsin verminderde snel. Zijn maatregelen om naar een vrijer economisch model over te schakelen, zorgden voor veel miserie bij de gewone mens. Jeltsin viel langzaam door de mand.

4. Poetin en Oligarchie
Vladimir Poetin volgt in 2000 Jeltsin op als president. De ex-KGB man wordt daarmee de tweede president van de Russische Federatie. VRT-journalist Johan Depoortere was erbij toen hij zijn eed aflegde.
Oligarchie: Een begrip van de oude Grieken. In Rusland kwam het in gebruik na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, toen een aantal zakenlui zich makkelijk verrijkte tijdens de liberalisering van de markt.

5. De tandem Poetin en Medvedev
Het blijkt ook uit de recente presidentskandidatuur van Vladimir Poetin in september 2011: Poetin en Medvedev zijn een tweespan.

6. Tsjeljabinsk
Sommige oligarchen vergaat het goed. De eigenaar van Chelpipe, een fabriek die pijpleidingen maakt in het stadje Tsjeljabinsk net onder de Oeral, is een tevreden man; èn een aanhanger van Poetin.

http://backintheussr.canvas.be

Air transport: Commission welcomes agreement on Siberian overflights

European Commission - Press release

Brussels, 01 December 2011 - The European Commission and the Russian government have agreed to modernise the system of Siberian overflight payments. From 1 January 2014, any charges EU airlines have to pay for flying over Russian territory will be cost-related and transparent. They will not discriminate between airlines. The agreement is set out in an exchange of letters between Russian Economic Development Minister Ms Elvira Nabiullina, on the Russian side, and Vice-President Siim Kallas and EU Trade Commissioner Karel De Gucht for the Commission. The agreement will enter into force on 1 January 2012 after the WTO Ministerial Conference has given its green light to Russia's WTO accession, which is expected to happen on 16 December 2011.

Currently, EU air carriers are obliged to pay for flying over Siberia on flights to destinations in Asia. It is estimated that these payments cost around €320 million per year – most of it going directly to Aeroflot. The EU has long been concerned that these payments are in breach of both EU antitrust law and international law (Chicago Convention). Moreover, they drive up airline costs unfairly, making air tickets from Europe to destinations in Asia more expensive and distorting competition between airlines on these markets. They also create an additional burden on trade relations between the EU and Asia.

The basis for today's agreement was prepared in 2006, based on a set of "Agreed Principles", but will only now enter into force.

Commission Vice-President Siim Kallas highlights the importance of this break-through in EU-Russia aviation relations: "Siberian overflight royalties have for decades been the single most important obstacle for further developing EU-Russia aviation relations to the detriment of airlines and passengers. Today's agreement is therefore a very important milestone towards strengthening closer cooperation in many areas of aviation. Igor Levitin, the Russian Minister of Transport and I agreed on this during the recent EU-Russia Aviation Summit in St. Petersburg and we have worked very closely with the Polish Presidency to finalise the agreement. This agreement clearly reflects the positive spirit of St. Petersburg! We now look forward to its swift implementation."

Commissioner Karel De Gucht underlines the importance of this agreement for Russia's WTO-accession: "The clear commitment we received from Russia to make charges for flying over Siberia cost-related, transparent and non-discriminatory helped pave the way for the EU to support Russia's accession to the WTO. Both of these developments are very good news."

Next steps
Russia and EU Member States have until 1 July 2012 to modify their bilateral Air Services Agreements in order to fully implement the "Agreed Principles".

For more information on EU-Russia aviation relations:
MEMO/11/695
MEMO/11/167

Russian presidential elections: 4 March 2012

Yesterday, 25 November, the oficial start of the presidential marathon was given with the publication of the election date: 4 March 2012.

Edinaya Rossiya is about to nominate its leader, Vladimir Putin, as their presidential candidate. Other parliamentary parties have already announced the dates for their meetings in which they will elect their candidate, but they will only take place after the Duma elections. (4 December 2011)

Documents for registration have to be presented between 14 December and 18 January. The candidates of non-parliamentary parties need to collect more than 2 million signatures. The registration office will then give their decision within 10 days. Thus, at the end of January, the country its candidates for the presidential elections of 4 March 2012.

On 5 March the preliminary results will be read out and the official results should be published no later than 15 March.

source: www.vesti.ru

EU welcomes conclusion of negotiations on Russia\'s WTO accession

Brussels, 10 November 2011 - The EU has today welcomed the conclusion of negotiations for Russia's accession to the WTO. Today's unanimous approval by the Members of the Working Party on Russia's WTO accession brings an end to this 18 year long process and paves the way to formalising the results of these negotiations by the entire Membership of the WTO. The EU now looks forward to a unanimous political endorsement of Russia's WTO accession at the 8th WTO Ministerial Conference on 15-17 December this year.

European Commissioner for Trade, Karel De Gucht, welcomed the news saying, "I am delighted that Russia is now set to join the WTO. This is an important step for Russia's economic development and for the multilateral trading system. I'm also very pleased at this achievement today because Europe has played a critical role to ensure this long-standing goal has finally been reached. I now look forward to the upcoming WTO Ministerial in December to formally endorse Russia's accession to the WTO Membership."

The EU acknowledges the major efforts of the Russian Federation as well as its negotiating partners in finding solutions for the most difficult issues, which were resolved in the last weeks and days. The EU is also appreciative of the determination of Georgia and Russia to reach a timely resolution of their sensitive bilateral issues, and we very much welcome the efforts of the Government of Switzerland for their instrumental role in this respect.

The accession of Russia to the WTO is significant from both a multilateral and bilateral perspective. Russia as well as its trading partners will benefit from Russia's integration into the global, rules-based system of trade relations. Russia's accession to the WTO is especially important for the EU, Russia's largest trading partner. We are convinced that this step will give a major boost to further development of our economic relationship. Russia's membership in the WTO will also prove an important stepping stone for deepening the bilateral economic integration, including through the conclusion of the ongoing negotiation on the New Agreement.

Background

Benefits for the EU of having Russia in the WTO:

It would open up opportunities in the Russian market for EU investors and exporters alike. Russia's import tariffs would come down and there would be a limit on export duty levels for a list of essential raw materials.

WTO accession would improve the overall business and investment climate. Russia would adopt international product standards and WTO rules in a number of areas such as customs procedures, licensing and intellectual property.

Accession and the ensuing economic reforms would help to make Russia's economy more transparent and predictable. This would create a strong incentive for foreign companies to boost their investments in the Russian economy – in all sectors.

Russia's entry in the WTO will have an estimated value for the European Union of €3 900 million.

EU-Russia trade in facts and figures

Russia is the EU's third largest trading partner after the US and China with an 8.6% share of EU trade in 2010.

The EU is Russia's biggest trading partner with a 45.8% share of its overall trade in 2010. Total trade with Russia amounted to €244 billion in 2010, compared to €183 billion in 2009. Imports from Russia increased by 31.4% in 2010, and exports from the EU to Russia went up by 38.2%.

The EU is by far the most important investor in Russia. It is estimated that more than 75% of the investment stock comes from the EU.

Useful links:

On EU trade relations with Russia:

http://ec.europa.eu/trade/creating-opportunities/bilateral-relations/countries/russia/

Statement by President Barroso on the conclusion of a bilateral agreement between Georgia and Russia on Russia’s accession to the World Trade Organization (WTO), 3 November 2011 http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/11/759

source: http://europa.eu

WTO | 2011 News items - Members Agree To Hold Formal Working Party on Russia’s Accession

WTO | 2011 News items - Members Agree To Hold Formal Working Party on Russia’s Accession

Открытие Большого стало общенациональным праздником

Yesterday, 28 October 2011, the Bolshoi theatre was reopened by President Medvedev, after 6 years of restoration, with an opening-night gala, featuring a program of all-Russian music, ballet and opera with scheduled performances by Natalia Osipova, Placido Domingo, Natalie Dessay and many others.



The Bolshoi theatre was opened for the first time in Moscow in 1776 for masquerades during the reign of Catherine the Great. After a fire, the current theatre opened on the same site in 1825 as the Imperial Bolshoi Theatre of Moscow.

The Bolshoi Theatre has returned to its 19th-century glory but with 21st-century amenities; a dynamic stage, which can be made horizontal or inclined to accommodate more kinds of productions; an enlarged orchestra pit able to fit 130 people (one of the largest in the world) and spaces beneath the theatre, including an underground concert hall for rehearsals and chamber concerts, that essentially doubles the theatre’s size.



Source: Vesti.ru

Mid-class Russians seeking to buy an apartment in Spain

Yesterday I read in the 'El Economista' that more and more Russians of the middle class are willing to buy an apartment in Spain.

Something to follow up!

La clase media rusa busca comprar piso en España

Primero fueron las grandes fortunas rusas las que aterrizaron en la costa catalana. Compraron grandes casas en primera línea de mar por varios millones de euros. La Urbanización La Gavina en S'Agaró (Girona), es sólo un ejemplo de ese fenómeno. Mas tarde, visitaron Barcelona y se enamoraron de los áticos de la ciudad condal. Inversores rusos avezados los compraron para alquilárselos a sus compatriotas para estancias vacacionales de 15 días. Eran operaciones de algo más de un millón de euros.

Ahora, cuando el boca oreja ya ha calado en Rusia, son muchos los rusos de clase media que quieren comprar una segunda residencia en Barcelona o en la costa del Mediterráneo. "Ya no se trata de las grandes compras de antaño, ahora son compradores que están dispuestos a pagar entre 300.000 y 500.000 euros para conseguir la propiedad de una casa en España", explica el presidente del salón inmobiliario Barcelona Meeting Point (BMP), Enrique Lacalle.

Se trata de una bocanada de aire fresco en un mercado residencial que lleva ya cuatro años de auténtico ahogo. "Es un pequeño maná que tenemos que aprovechar", asegura el director general del Barcelona Meeting Point, Josep María Pons. "Se trata de propiedades en la costa, pero también buscan apartamentos de ciudad en sitios emblemáticos, por ejemplo junto a la Sagrada Familia de Barcelona", explica.

El aumento de las conexiones aéreas entre los aeropuertos catalanes y los aeródromos de ciudades secundarias rusas también tiene mucho que ver. "Antes sólo existían conexiones con Moscú, pero ahora los turistas provienen de ciudades más pequeñas y poco conocidas aquí", añade.

Tarragona, el destino favorito

Las zonas predilectas de este nuevo comprador ruso ya no son la Costa Brava y el Maresme (donde los precios siguen siendo muy altos), sino las poblaciones de la Costa Daurada en Tarragona, donde los precios son más económicos y existe mayor oferta de vivienda cerca de la playa.

En poblaciones como Cambrils, las colonias de rusos en verano ya son tan importantes que existen comercios únicamente rotulados en ruso. De igual forma, los centros comerciales de la zona de Tarragona han vivido este verano un crecimiento de sus ventas, gracias a los turistas rusos.

Por este motivo, el salón inmobiliario Barcelona Meeting Point mira hacia Rusia en su decimoquinta edición, que se celebra desde hoy y hasta el próximo domingo en la capital catalana. "Prevemos un aluvión de empresas líderes de Rusia, que están muy activas comprando vivienda en Cataluña y seguro que los de aquí venderán allá", asegura Lacalle.

"Los rusos son el segundo comprador de inmuebles extranjeros en España, después de los británicos. Por eso en el BMP vamos a hacer el año de Rusia", justificó el presidente del salón.

Contactos directos

El BMP contará con la presencia del viceprimer ministro ruso, Alexander Zhukov, que encabeza la delegación rusa formada por unas 80 personas y más de 60 empresas. Este país contará con un mega stand del Ministerio de Desarrollo Regional que englobará también a las regiones rusas de Leningrado, Nizhny, Novgorod, Novisibirsk, Samara, la Ciudad de San Petersburgo y la República de Tartastán, entre otras.

Zhukov será el responsable de inaugurar el BMP junto al alcalde de Barcelona, Xavier Trias, pero lo realmente importante serán los contactos que se produzcan en el denominado Russian Meeting Point, un foro creado por los organizadores para favorecer los intercambios comerciales. Para acceder a este foro y disponer de la lista de inversores rusos la organización cobra a los interesados 1.500 euros.

Según Lacalle, "algunos rusos vienen con Agentes de la Propiedad Inmobiliaria (API) españoles, que son ahora los que tienen más productos, porque, desgraciadamente, obra nueva se está construyendo muy poca". Esta prevista la asistencia de agentes de propiedad inmobiliaria de la Federación Internacional de Profesiones Inmobiliarias (Fiabci) así como del Russian Guild of Realtors.

"Estarán sentados a un lado de la mesa los que tienen gran parte de la oferta y en el otro los que tienen los compradores", afirma. Habrá un servicio de traducción simultánea y, durante el simposio se celebrarán jornadas para saber cómo vender producto residencial en el extranjero, especialmente Rusia; o encuentros entre comunidades autónomas y regiones rusas.

Pero no sólo de rusos vivirá la feria de este año. "España vuelve a estar en el punto de mira de fondos inmobiliarios y de pensiones internacionales que están buscando oportunidades ", argumentó el presidente del salón. Por este motivo se mostró optimista por la evolución que pueda experimentar la actividad inmobiliaria.

Alto stock

Sobre la evolución de los precios, Lacalle asegura que "lo que es en ciudad y entornos urbanos poco más bajarán los precios, pero en la costa, de Cap de Creus a Gibraltar hay mucho producto sin vender y aquí es donde puede haber recorrido a la baja".

El BMP espera tener más de 100.000 visitantes en esta edición, en línea con la asistencia de años anteriores, y la presencia de 265 expositores, los que supone un aumento del 30 por ciento. El evento ocupará 20.000 metros cuadrados del Palacio 8 de Fira de Barcelona en Montjuic.

Como en años anteriores, el salón se dividirá en dos partes: la profesional y la abierta al público en general. Dentro del Salón Profesional se han creado una zona de clústers o áreas exclusivas de contactos entre profesionales de diferentes sectores dentro del inmoboline.

Entre los expositores destacan bancos que esperan colocar en el salón una parte de sus existencias inmobiliarias. Algunas entidades que acudirán por primera vez a la cita inmobiliaria son Kutxa y Bankia, que acompañarán a otras más veteranas en este evento como La Caixa, que es el principal patrocinador, además de CatalunyaCaixa, Altamira, Solvia y BBVA.

Para mejorar la eficacia, en el salón de gran público se crea una nueva área: el District Point, dedicado a los APIS del área metropolitana, que tendrá su cartera dividida en barrios y en distritos. "Las empresas necesitan compradores para cualquier producto inmobiliario, y colocar un stock que sigue siendo alto", indica Lacalle.

Un debate profundo

El salón también se convertirá en espacio de diálogo sobre el futuro del sector. Dentro del Symposium BMP 2011, que cuenta con el patrocinio de elEconomista, destaca el gran debate que se celebrará sobre qué modelo de desarrollo económico e inmobiliario se está fraguando para el futuro y la necesaria cooperación, que ya se está dando, entre banca y promotores.

Entre los ponentes de este coloquio, BMP resalta la participación de la secretaria de Estado de Vivienda del Ministerio de Fomento, Beatriz Corredor; del presidente de la Comisión de Vivienda del Congreso de los Diputados, Pere Macías y del consejero del Banco de España, Guillem López Casanovas, entre otros.

En este sentido, el delegado del Estado en el Consorci de la Zona Franca, Manuel Royes, indicó que "el sector inmobiliario necesita repensarse y el Barcelona Meeting Point es el marco ideal para ellos". En su opinión, ahora es fácil hacer leña del árbol caído y acusar al sector inmobiliario de los males del país pero, en su opinión, es una de las actividades económicas más importante para el país

Polish parliamentary elections 2011

The Election Commission has now published the official results of Poland’s elections, last Sunday 9 October 2011. The victory goes for the second time to Donald Tusk’s “Civic Platform” [PL: Platforma Obywatelska] with 39,18% of votes cast.

The rightwing opposition party “Law and Justice” [PL: Prawo i Sprawiedliwość, PiS] of the mercurial and combative Jarosław Kaczyński, a former prime minister and twin brother of the Polish president killed in an air crash last year, ended second with 29,98%. The third place is for “Palikot’s Movement” [PL: Ruch Palikota, RP] with 10 %. This result is somewhat surprising as this socially libertarian-style party has campaigned to create civil unions for gay men and lesbians, to legalize abortion and even to end religious education in state schools. The rural “Polish People’s Party” [PL: Polskie Stronnictwo Ludowe, PSL], Mr. Tusk’s previous coalition partner, took 8.36%.

The victory of Tusk is not completely surprising as under his government, Poland has avoided the recession at the height of the economic crisis in 2009.
Investors hailed the outcome as a guarantee of political and economic stability in the European Union's largest eastern member in turbulent times, but Fitch ratings agency, however, urged Warsaw to move swiftly to put its public finances in order.

Related articles:
• Итоги парламентских выборов в Польше
• В Польше победил Туск
• Provocateur’s Strong Showing Is a Sign of a Changing Poland
• Poland’s New Parliamentary Party May Help Spur Tusk’s Overhaul
• Poland Re-Elects Tusk on Economy as Crisis Looms, Poll Shows
• Poland’s Tusk wins historic second term

Transpoesie

MEGLENI HRBET (odlomek)

Vseskozi se nekdo trudi pustiti Sporočilo,
kjerkoli in kadarkoli je svet sestavljen
iz sporočil: filmi so sporočila, knjige so sporočila,
ti si sporočilo, ko se sprehodiš skozi dan,
se še zadnjič daš ljudem in končno spoznaš,
da si lastna misel. Že dolgo. Da si v svojem
začetku. Da greš v drugo napetost

Lucia Stupica

DE MISTIGE RUG (fragment)

Heel de tijd probeert iemand een Bericht achter te laten,
overal en altijd is de wereld opgebouwd
uit berichten: films zijn berichten, boeken zijn berichten,
jij bent een bericht, wanneer je door de dag loopt,
jezelf nog een laatste keer geeft aan de mensen en uiteindelijk beseft
dat je je eigen gedachte bent. Reeds lang. Dat je in je
begin bent. Dat je naar een andere spanning gaat.

Vertaling: Kaatje van Remortel

Pendant tout le temps, quelqu'un s'efforce à laisser le Message,
le monde, où que ce soit, à n'importe quel moment, est fait
des messages : les films sont des messages, les livres sont des messages,
toi tu es message lorsque tu finis ta promenade par la journée,
lorsque tu te donnes aux gens une fois de plus et tu constates
finalement que tu es ta propre pensée. Cela depuis longtemps. Que tu te trouves
à ton commencement. Que tu es sur la voie vers un autre voltage.

Traduction : Barbara Pogacnik

Kiev toneel van betogingen

Op de Oekraïense onafhankelijkheidsdag zijn woensdag duizenden mensen op straat getrokken om hun ongenoegen te uiten over de arrestatie van voormalig premier Joelia Timosjenko. Kop van jut is de huidige president Viktor Janoekovitsj. Toen betogers een versperring probeerden te doorbreken, gebruikte de politie traangas. Dat meldt de partij van Timosjenko.

Woensdag werd de twintigste verjaardag van de Oekraïense onafhankelijkheid gevierd. De festiviteiten werden door een vijfduizendtal betogers aangegrepen om samen te komen in het stadscentrum van Kiev om tegen de aanhouding van voormalig premier Timosjenko te protesteren.

Het protest leidde tot schermutselingen met de oproerpolitie. Toen betogers probeerden door te stoten bij een wegblokkade aan de presidentiële ambtswoning, zette de politie traangas in. ‘Niemand heeft het recht ons te stoppen’, aldus Timosjenko’s plaatsvervanger Aleksandr Toertsjinov. Volgens de politie gooiden de betogers met stokken en flessen.

Politiek proces?
De pro-westerse Timosjenko werd eerder deze maand aangehouden op verdenking van ambtsmisbruik. Ze zou destijds zonder de goedkeuring van het parlement contracten getekend hebben voor de import van gas uit Rusland tegen voor Kiev nadelige tarieven.

Zelf noemt Timosjenko haar arrestatie een truc van president Janoekovitsj om haar deelname aan de verkiezingen te saboteren. Volgens de Oekraïense president kadert het proces tegen Timosjenko in de strijd van de regering tegen corruptie.

Timosjenko was het boegbeeld van de pro-westerse massabetogingen in 2004. De V.S. en de Europese unie hebben de arrestatie van de voormalige premier al afgekeurd en noemen het proces politiek gemotiveerd.

Bron: De Standaard

NATO-Russia relations: 20 years after the USSR

NATO review's current edition, takes a closer look on NATO-Russia relations and how this has been changed through the years. As Paul King says; looking at Russia and NATO like similar partners is like comparing apples and pears:

• Russia's history stretches back centuries. NATO is just 62 years old.
• Russia is a sovereign nation state. NATO is an alliance.
• And Russia has defended itself successfully from attacks ranging from Napoleon's armies to Hitler's Panzers. No NATO country has ever been invaded after joining

But Russia was the centre of a key old empire, the Soviet Union. And NATO was the West's counterbalance. Since the end of the Soviet Union, both sides have clearly stated that neither is the other's enemy. Both sides have increased cooperation. But, the question remains, does the shadow of the iron curtain still hang over today's relationship?

Overview of the articles:

NATO and Russia today: interview with Dmitri Trenin
Dmitri Trenin, Director of the Carnegie Moscow Center, looks at where the NATO-Russia relations are today

Taking the temperature: what the Russian experts think
How do Russian experts see NATO's evolving relationship with Russia in areas such as missile defence, Afghanistan and other security issues? Here, we present the results of a survey of Russian experts by the independent Atlantic Initiative.

NATO and Russia: doomed to disappointment?
James Sherr of Chatham House contends that different understanding on either side of the NATO-Russia relationship keep leading to unwanted outcomes. And until this bridge is broached, cooperation will not lead to harmony, he argues.

Dealing with the symbolic irritant in NATO-Russia diplomacy
That NATO and Russia are partners is not in dispute, argues Vincent Pouliot. The problems start though when it comes to defining who is the senior partner. And on this, a largely polite, but ongoing, disagreement seems to characterise the relationship.

How NATO is perceived in Russia (or lessons in optimism)
Robert Pszczel is NATO's face in Russia. The head of NATO's Moscow office, he now both talks about - and listens to opinions on - NATO's evolving partnership with Russia. Here he explains some of the feedback - and why it's positive to be an optimist.

Time to abandon illusions
Today is the moment for Russia and NATO to end seeing each other through the Cold War prism, argues Fyodor Lukyanov. Twenty first century challenges requires both sides to challenge of their 20th century hangovers.

One step forward...
Konstatin Eggert was the Editor in Chief of BBC's Moscow office for over 10 years. Here, he argues that the relationship between Russia and NATO will forever be defined by encouraging steps forward hampered by regular setbacks. But soon, other regional factors may become even more important.

NATO and Russia: resuscitating the partnership
There have been major improvements in the practical cooperation between NATO and Russia, argues Andrew Monaghan. But deeper, real meetings of minds about each other's roles remain elusive.

Spanningen in het noorden van Kosovo

In het noorden van Kosovo lopen de spanningen tussen Serviërs en Kosovaren sinds vorige week weer hoog op. Naar verluidt heeft de Navo beslist om zevenhonderd extra soldaten te sturen. Op dit moment bestaat de KFOR missie uit een 6000-tal manschappen.
De spanningen liepen op toen de Kosovaarse speciale politie grensposten met Servië probeerde over te nemen. Kosovo wil de import van Servische goederen verbieden omdat Servië weigert douanestempels van Kosovo te accepteren. De Servische minderheid in Kosovo overtrad dat verbod. De Serven blokkeerden de wegen met stenen, trucks en houten palen om de politie weg te houden van de grensovergangen. Bij de gevechten werd een agent geraakt door een granaat. De Navo werd gedwongen in te grijpen om een verdere escalatie van het geweld te voorkomen.

De Volkskrant bericht verder dat de rellen, volgens Tadic, door Prishtina werden uitgedacht:

'Ik sluit niet uit dat de onlusten in Kosovo in Pristina zijn uitgedacht om uiteindelijk de situatie in Noord-Kosovo definitief te kunnen wijzigen. Het douanekantoor bij Jarinje is in brand gestoken door criminele groepen uit Kosovo. Deze hebben niet alleen nauwe banden met Serviërs, maar ook met het Albanese establishment in Pristina', aldus de Servische president Boris Tadic in een interview met omroep B92 in Belgrado.

Als reactie hebben de Serviërs wegblokkades opgetrokken waardoor een konvooi van de Navo afgesneden werd van zijn basis.

De oer-Lada gaat met pensioen

Het icoon van het communisme is niet meer. Vorige week besliste AvtoVAZ de productie van de 'klassieke' lada uit productie te halen. De eerste Lada, type 2102, rolde in 1970 voor het eerst van de band in het Russische stadje Tolyatti (Samarskaya Oblast). En zijn tweelingbroertje, de 2107, werd - tot vorige week - nog steeds gemaakt en verkocht in Rusland. In West-Europa kon de wagen al een tijdje niet meer verkocht geraken. Vooral doordat hij niet voldeed aan de Europese normen qua zuinigheid en uitstoot van CO2. Maar vanaf vorige week, zal dit icoon van de Sovjettijd ook langzaam uitsterven in het moederland. AvtoVAZ, waar de Renault-groep tegenwoordig ook belangen heeft, heeft besloten de productie van de oer-Lada stop te zetten, vooral doordat de Russische markt nu ook meer comfort en luxe vraagt. Van de 'oer-Lada'

• werden er ongeveer 16,8 miljoen exemplaren gebouwd
• ongeveer 75 % van alle Lada's is van het type 2101/2107
• vorig jaar was dit de best verkochte wagen in Rusland
• dankzij de Russische slooppremie kost een nieuw exemplaar slechts 3900 Euro.

Verkocht? Het is nog niet te laat .... meer info: AvtoVaz

Veertig procent van de Serviërs vindt Mladic een held

De persoon die Ratko Mladić voor 10 miljoen dollar verraden heeft behoort tot de zeven procent van de Servische burgers die daartoe bereid was. Dat schrijft B92, een liberale omroep uit Belgrado, op haar website.

Daarmee haalt de redactie, die zelf een bron van verzet was tijdens de oorlogen in voormalig Joegoslavië, een tien dagen oude peiling aan van de Nationale Raad voor Samenwerking met het Joegoslaviëtribunaal.

Het is overigens niet bekend of Mladić’ arrestatie daadwerkelijk te danken is aan een tipgever. Maar de peiling verklaart misschien wel waarom het zo lang heeft geduurd voordat de oorlogsmisdadiger gepakt werd. Hoewel 34 procent achter de arrestatie stond, peinsde 51 procent er niet over om daarin een rol te spelen als die gelegenheid zich voor had gedaan. 40 procent beschouwt Mladić als een held, aldus het agentschap. En 53 procent acht het Joegoslaviëtribunaal niet objectief.

‘Tribunaal illegaal en anti-Servisch’

Vergeleken met de rest van Europa een nogal afwijkende publieke opinie. Toch, zo bleek uit een peiling van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE), zijn de Serviërs sinds december 2009 wat gematigder geworden. Slechts 25 procent steunde toen een arrestatie. Zeventig procent zette het tribunaal weg als “illegaal” en “anti-Servisch”. Woorden die we kennen van oud-president Milosevic. Gevraagd naar de aanklacht tegen Mladić, kon 30 procent “geen enkel misdrijf” noemen. 56 procent meende dat Mladić volledige onschuldig is.

Media zwijgen

Vojin Dimitrijevic, hoogleraar recht en directeur van het Centrum voor Mensenrechten in Belgrado, houdt de Servische media deels verantwoordelijk voor de wijze waarop Serviërs omgaan met hun oorlogsverleden. “Toen Radovan Karadzic gearresteerd werd richtten journalisten zich voornamelijk op de bizarre details rondom zijn arrestatie, zoals zijn nieuwe identiteit als beoefenaar van de alternatieve geneeskunde”, zei hij tegen IWPR, een journalistencollectief voor oorlogsverslaggeving. “Berichtgeving over de redenen van de arrestatie waren schaars.”

Leugens en bedrog

Maar ook het onderwijs is verantwoordelijk, meent de Servische socioloog Janja Bec Neumann. In geschiedenisboeken wordt ontkent dat Servië misdaden heeft gepleegd tegen etnische groeperingen. Niet alleen in de Balkanoorlogen, maar ook gedurende de Tweede Wereldoorlog. “Er heerst een staat van ontkenning. Het is hier nog steeds onmogelijk om te praten over Srebrenica”, zei ze tegen Radio Free Europe. “Alles wordt onder het tapijt geveegd, en alles gebeurt in overeenstemming met drie dominante pijlers: het is een cultuur van leugens, bedrog en angst.”

President: ‘Reputatie niet langer aangetast’

Dit alles staat overigens in stil contrast met de reactie van de Servische president Tadić op de arrestatie. “Een moeilijke periode uit onze geschiedenis is voorbij. De reputatie van Servië is niet langer aangetast”, verklaarde hij op een persconferentie vandaag. “Het is goed voor Servië dat dit hoofdstuk nu is afgesloten.”

bron: www.nrc.nl

lees ook: Een held pak je niet op

De weg naar het avondland: Oekraïne-Polen

Jan is aangekomen in Lviv, een charmante stad in het westen van Oekraïne. In dit deel van Europa zijn de grenzen talloze keren verschoven en herschikt. Ooit lag Lviv in Polen, tot Stalin aan het begin van de Tweede Wereldoorlog dit gebied bij de Sovjet-Unie inlijfde. De inwoners van Lviv werden massaal gedeporteerd, maar overal in de stad vind je nog sporen van het katholieke Poolse verleden. Op de begraafplaats van Lviv vallen de vele Poolse namen op. Elke dag komen Poolse toeristen en scholieren hier de graven van hun voorouders opzoeken. Van de begraafplaats trekt Jan naar de universiteit van Lviv. Hij heeft er een afspraak met historicus Yaroslav Hrytsak. Die vertelt dat de twintigste eeuw voor de Oekraïners één lang verhaal van gruwel en rampspoed was. Van de start van WOI tot aan het einde van WOII stierven de helft van de mannen en een kwart van de vrouwen een gewelddadige dood.

Vijftig kilometer ten westen van Lviv ligt de grens met Polen, de poort naar Europa. Jan rijdt Polen binnen met een apart gevoel. Nauwelijks twintig jaar geleden was dit nog een verre, vreemde wereld, weggestopt achter een 'ijzeren gordijn'. Nu voelt het alsof hij al half is thuisgekomen. Het Poolse dorp Theofilov beleeft een hoogdag met de komst van de legendarische icoon van de zwarte Madonna van Chestochova, de beschermheilige van Polen. De Zwarte Madonna reist voortdurend door het land en verblijft elke dag in een ander dorp. De Polen beschouwen het als een unieke eer om haar te mogen vergasten. Tijdens de processie ontmoet Jan Father Chung, een Chinees die in Maleisië werd geboren. Tijdens zijn studies in Engeland kwam hij in contact met een Poolse priester die hem bekeerde tot het katholicisme. Polen is nu zijn spirituele thuis geworden.

Jan bezoekt het voormalige concentratiekamp van Auschwitz. In het nabijgelegen Krakau, dat tot de Tweede Wereldoorlog een bloeiende joodse gemeenschap had, ontmoet hij Zofia Radzikowska. Zij werd in de joodse wijk van Krakau geboren en was vier jaar toen de oorlog uitbrak. Eeuwenlang trokken de Romazigeuners vrij rond door Polen. Sinds de jaren zestig moeten ze een vaste verblijfplaats hebben, maar veel vooruitgang heeft hen dat niet opgebracht. In de Roma-gemeenschap van Kielce is iedereen werkloos en gaan kinderen niet of nauwelijks naar school. Met zijn Roma-tolk Marta Gabor wordt Jan uitgenodigd bij Jan en Helena Paczkowski. Zij herinneren zich de tijd dat de Roma vrij rondzwierven en van niemand afhankelijk waren. Presentatie: Jan Leyers.

KFOR reduces its force in Kosovo

NATO's KFOR has implemented a further reduction of its force in Kosovo.

source: natochannel.tv

NATO has been leading a peace support operation in Kosovo since June 1999 in support of wider international efforts to build peace and stability in the area.

More information about NATO's role in Kosovo: KFOR website

De weg naar het avondland - Rusland - Oekraïne

Jan is gearriveerd in Wolgograd, in het diepe zuiden van Rusland. Lenin kijkt nog altijd uit over de Wolga, maar de revolutie is hier allang dood en begraven. Aan de voet van zijn standbeeld wordt alleen naar de toekomst gekeken. Volgens de legende brengt deze plek geluk, en iedereen die gaat trouwen in Wolgograd komt eerst hiernaartoe. In Rusland wordt tegenwoordig veel getrouwd en het demografische resultaat is navenant. Het land kent sinds kort een ware babyboom. Volgens Tatjana Kozlovskaja, die aan de universiteit van Novotsjerkask doceert, heeft het te maken met de nieuwe golf van optimisme die Rusland overspoelt.

Jan neemt afscheid van Rusland, dat het grauwe verleden van zich heeft afgeschud en vertrekt met de trein naar de voormalige Sovjetrepubliek Oekraïne. Odessa, een havenstad aan de Zwarte Zee, was een van de basissen van de Sovjetmarine. Bij de beroemde Potemkintrappen maakt Jan kennis met kapitein Erlen Baileys, die 20 jaar lang officier was op een Sovjetduikboot. Na de val van de Sovjet-Unie werd Odessa opnieuw wat het daarvoor altijd was geweest: een stad van snelle jongens en dure vrouwen. Er wordt tegenwoordig veel geld verdiend in Odessa, en het moet rollen.

Presentatie: Jan Leyers

Michail Gorbachev 80th birthday

Former Soviet leader Michail Gorbachev has been given Russia's highest award, the Order of St Andrew, to mark his 80th birthday.

Michail Gorbachev played a key role in dismantling the Iron Curtain, but many Russians revile him for the economic meltdown and conflicts after the collapse of the USSR in 1991.

When I was asking Russians their opinion about the man behind the perestroika, I almost always received a negative response.

In an opinion poll from the magazine Vlast, I read mixed opinions: Yes, he gave us freedom; Yes, he changed the country (in a better way); yet, for a lot of people his name is still associated with a problems and irretrievable losses.

Let's watch an overview of the life of Michail Gorbachev by Leonid Parfyonov:

10 milestones according Rusia Hoy:

1. Acceleration and Cooperation: perestroika, modernization, price liberalization, Law on Cooperatives
2. Anti-alcohol campagne
3. Glasnost: openness, transparency
4. Return of the dissidents
5. Democratization
6. Modernization of the market, economical crisis and monetary reform
7. International détente
8. German reunification
9. End of the war in Afghanistan
10. Ethnic conflicts

20 years of independence

Have a look at this interesting website about Slovenia's history, created for its 20th anniversary of independence: www.twenty.si. Please find below an overview through time by Dr. Bože Repe.

Path to independence

Since 1550, when the Protestant Primož Trubar penned the word Slovenes for the first time, a common Slovenian national identity has slowly developed. The idea of Slovenia only emerged in 1843, whereas the first national programme was drawn up by a group of a few Slovenian intellectuals in 1848. The Slovenes lived in lands historically ruled over by the Austrians that were marked by a strong regional identity and an ethic mix. The eastern part of the Slovenian territory developed independently in the Hungarian part of the monarchy, with the local Slovenes (Prekmurians) developing their own language. By introducing compulsory lower primary schooling, the Hapsburg Monarchy enabled the Slovenes to survive as a nation, while preventing them from achieving political autonomy. With the downfall of the monarchy, the majority of Slovenes joined the Yugoslav state, although the entire western territory encompassing a third of the Slovenian population remained under Italy, the northern part (Carinthia) under Austria, with the eastern part being divided between Yugoslavia and Hungary, with the former receiving the larger part (Prekmurje) and the latter the smaller one (the Raba region). All minorities were quickly subjected to assimilation, initially and particularly the people of Primorska, under fascist rule. In the Kingdom of Yugoslavia, the Slovenes made economic and cultural gains and also acquired their first university; however, they failed to achieve their main goal: political autonomy. By resisting the German, Italian and Hungarian occupying forces, the Slovenes managed to survive as a nation, achieved a change of the western border and the status of a Republic in the Yugoslav socialist federation. They had their own assembly (parliament), government (executive council), after the Constitution of 1974 a collective republic presidency and after 1946 under all state and republic constitutions a right to self-determination, including the right to secession.

Independence

The decision on a completely independent country came to fruition in the second half of the 1980s and was confirmed at a plebiscite in December 1990 after the first multi-party election in the spring of the same year. The reasons underpinning such a decision were Yugoslavia's inability to introduce democratic changes and exit a serious economic crisis resulting from an ineffective economic and political socialist system, and to join the European Economic Community, later the European Community and the European Union. Parallel to this, the historical Slovenian fear of the Germans and Italians faded. Slovenian independence only became a reality after long-winded political conflicts with the Federation and, finally, with a successfully executed armed resistance in a ten-day war against the Yugoslav army. The world’s superpowers including the EU did not look favourably upon Slovenia’s independence and the disintegration of Yugoslavia. This is why Slovenia’s plight for international recognition was difficult and, at first, extremely uncertain, being dependent on countless international circumstances at the end of the Cold War.

Multi-party democracy, a market economy system

The difficulties accompanying the creation of the Slovenian state were complex and multi-layered. The independence process was also combined with an attempt to establish a multi-party democracy and a market economy system. The State of Slovenia was born at a time when the functions of classical nation-states have been exceeded and have, in Europe at least, lost many of them (defence, economic and monetary systems, national currencies, national law, human rights…). Its elites were weak due to its small size, which quickly became apparent in all areas. Sympathy for the young state and its historical traumas was far from what politicians and the population had expected. This explains why so many frustrations emerged during various blockages in the EU accession process and upon joining NATO, combined with a certain stance that Slovenia can be self-reliant. The uncritical mimicry of Western countries on one hand and distancing from all Yugoslavia-related contents on the other were the prevalent characteristics of the first decade of independence. The fact that a Slovenian democracy was established out of the nation’s historic urge to catch the perfect moment to establish a state remains clearly evident today. Even though during the plebiscite Slovenia granted residents from other republics of former Yugoslavia permanently residing within its boundaries all pertaining rights, this promise has not been fulfilled in its entirety. The majority were granted Slovenian citizenship, yet over 24,000 people who did not apply for it or failed to obtain it for other reasons were simply “erased” from the central civil register. A rectification of these injustices is in progress as part of the 20th anniversary of the independent state of Slovenia. No nation from the region of former Yugoslavia has so far been granted the status of a national minority. They are free to associate in cultural associations.

The “Slovenian style” transition, which long seemed to be a success, today reveals a relatively murky side. Regional segmentation was substituted by fragmentation into small municipalities, few of which exemplify development drive. The formerly exaggerated egalitarianism was substituted by extreme individualism, and the key success criteria are political power and wealth. The end justifies the means.

Joining the EU

Can the dark side of the transition process overshadow all positive features of Slovenia’s independence and 20 years of independent national development? Certainly not, from a historian’s point of view. Here, it needs to be immediately pointed out that the Slovenes (too) frequently feel miserable, even though they ought not feel that way according to objective indicators, and that their sense of the injustices, be they actual or imaginary, they have (supposedly) been subjected to is overdeveloped. This is partly a historical feature and partly a feature of the character of the people. Historic breaks are unique. They are not gentle, they create new individual and collective injustices in the desire to rectify the old ones, stir up the social strata, and establish new elites for decades, even centuries ahead. But historical facts paint their own picture. There are less than 200 countries in the world. The Slovenes are one of several thousand nations that have managed to establish their own country. Since 1992, Slovenia has also been a member of the UN. There are stronger nations in Europe that have not been so successful. After all, Slovenia’s entire population could be easily housed in a reasonably-sized suburb of a large European city. In 2004, Slovenia joined the European Union and presided over it in the first half of 2008 as the first of the new member states to do so.

Member of the EU

The status of an independent state offers Slovenia a considerably better position than it would have had if, given the favourable development of events, Yugoslavia had actually reformed itself and entered the EU as a single state. In this case, Slovenia would have only been one of its regions. Currently, Europe shows the will to together resolve the global financial crisis and retain the established integration levels. One can only hope it will pass this test. At the same time, nation-states still represent a significant protection factor. Slovenia has already overtaken the average EU GDP, and even overtaken some of the older member states, while still somehow managing to retain its social state model. It is a modern state with a well-diversified education system along with developed, widely accessible information technologies and good road connections (and a terribly out-dated railway system). It is one of the ecologically better developed states, has a low crime rate and offers its inhabitants a comfortable and quality life.

The Slovenes

Of course and in spite of the anniversary, some self-criticism is in order: completely discerning the consequences of local community development from global development is never possible. The Slovenes have some character traits that need to be considered in any assessment: the “obsession for possession” results in the majority of family investments being made in their own houses and apartments. Since the early days of motorisation in the 1960s, owning a car has been considered a status symbol. Janez Menart, one of the most talented Slovenian poets of the second half of the 20th century then stated: “In a lovely Zastava 750 the Gent rides about, while his belly’s busy rumbling on some sauerkraut”. Slovenian motorisation has increased tenfold and modernised since then, but the mentality remains the same. Slovenes reveal no considerable sense of humour (unless the joke concerns one of the nations of former Yugoslavia). The average Slovene is quite conservative, but simultaneously exemplifies no problems with globalisation. You will find them all over the world and, similarly, all modern artistic and other trends quickly find their way to Slovenia. In sports, the results far exceed the size of the nation.

Another Slovenian characteristic is that children become independent comparatively late due to accommodation being relatively inaccessible and other economic reasons. The “prolonged adolescence” in Slovenia extends into the thirties. This immaturity is a characteristic which could be symbolically transferred to the state itself. Frequently and despite it being 20 years of age, Slovenia is also still on the path to true independence. The endeavours to achieve the so-called third national consensus on the future course of the nation (following the plebiscite, gaining independence and joining the EU) have so far not borne fruit.

In fact, the Slovenes create most of their own problems. This phenomenon has frequently occurred in Slovenian history. However, at present, the existence of the Slovenian nation is not at risk by others, but chiefly depends on itself and its own resourcefulness. If Slovenes manage to overcome this uncertainty, the content of the state they have fortunately managed to create, partly due to their own ingenuity and partly due to favourable historical circumstances, might see a more opulent future.

Dr Božo Repe

Slovenian gas discovered

The Slovenian Minister of Economy, Darja Radic, said that natural gas had been found in Slovenia's north-eastern region of Pomurje. The find is very encouraging, especially in the light of supply interruptions caused by recent unrest in North Africa, she pointed out.

"We have started drilling in Pomurje, research has been made and we already have the first find," Radic said about a find in Petisovci made by a British company.

Slovenia is currently getting gas from Algeria and Russia and the minister believes that a third, local source of gas would be the best way to secure stability of supply.

Asked about the South Stream pipeline project of Russian gas giant Gazprom which is supposed to run trough Slovenia, Radic said the project was "interesting" but that nothing had been decided yet. "It is not certain yet whether the project will be implemented or not," she said.

2011 — the Year of Spain in Russia and the Year of Russia in Spain

The Spanish King Juan Carlos I opened last week officially the Year of Spain in Russia and the Year of Russia in Spain for which over 700 events are planned.

Spain will take active part in the Saint-Petersbourg economic forum and Information and Communication Technologies Forum. In its turn, Russia will arrange an exposition of innovative technologies in Spain. The two countries are planning to jointly launch a new telescope for investigation of ultralong-range space objects. There will be a meeting of presidents of Russian and Spanish colleges and universities where they will discuss the issue of expanding scientific cooperation between the two countries.

The most intense cooperation will be in the cultural domain, it will be focused on exchange in opera and ballet performances. As Gerard Mortier, artistic director of the Teatro Real, said, the Novosibirsk Opera and Ballet will come on tour to Spain, and on December 5, 2011 there will be a gala concert in Madrid, in which celebrities of the Bolshoy and Mariinsky theaters will perform. In its turn, the Spain National Ballet will give performances in Russia.

In addition, the Russian State Hermitage will arrange an exhibition of works from the collection of the famous Madrid museum Prado, and the Pushkin Fine Arts Museum will put on display works by Salvador Dali. Contemporary Russian artists will demonstrate their works in Madrid on the traditional art fair ARKO. Spain will be the guest country at the Moscow International Book Exhibition and Fair and at Moscow International Tourism Fair.

More information on http://www.spain-russia2011.ru

Bezoek Spaanse Koning

De Spaanse koning Juan Carlos I bezocht op 24-25 februari de Russische president Medvedev.

Tijdens het bezoek werd het Jaar van Rusland in Spanje en Spanje in Rusland officieel geopend, met als eerste evenement een tentoonstelling van schilderijen uit het Nationaal Museum El Prado in de Hermitage in Sint-Petersburg.

Beide staatshoofden ondertekenden tijdens hun ontmoeting een Memorandum ter bevordering van de samenwerking op technisch en economisch vlak tussen Alliance Group en Técnicas Reunidas en een Overeenkomst tussen de Russische Spoorwegen en Patentes Talgo. [Lees hier de officiële speech]

De weg naar het avondland - Georgië - Rusland

Jan Leyers trekt door Georgië, een voormalige Sovjet-republiek in de Kaukasus, en het geboorteland van Stalin. De Sovjet-dictator speelt dan ook een belangrijke rol. Jan belandt via Tblilisi en Gori uiteindelijk in Stalingrad (nu Wolgograd). In Georgië worden tientallen talen gesproken waarvan sommige tot de oudste van de wereld behoren en waarvan sommige met uitsterven zijn bedreigd. Eén van die talen is het Udi. Jan gaat naar een dorpsschool waar de onderwijzer een eenzame strijd voert om het Udi van de ondergang te redden.

In de buurt van de hoofdstad Tbilisi heeft Jan een afspraak met vader Lazare, de woordvoerder van het hoofd van de Georgische kerk. Georgië maakt moeilijke tijden door. Het land zit economisch aan de grond en leeft op gespannen voet met buurland Rusland. De Georgiërs zouden zich graag van de Russische invloed onttrekken en volwaardige Europeanen worden, maar de poort naar het Westen blijft voorlopig dicht. Een dalend geboortecijfer en een jonge bevolking die wegtrekt, zorgen voor pessimisme. Vader Lazare ziet de toekomst van zijn land somber in.

De volgende ochtend trekt Jan verder naar Gori, een provinciestadje ten westen van Tbilisi. Van Gori zou nooit iemand gehoord hebben als hier niet de beroemdste Georgiër aller tijde geboren was. Jozef Stalin schopte het van schoenmakerszoon tot secretaris-generaal van de communistische partij en stond bijna 30 jaar aan het hoofd van de Sovjet-Unie. Stalin maakte van zijn land een supermacht, maar voerde een schrikbewind en liet miljoenen van zijn onderdanen gevangen zetten, deporteren of terechstellen. In het Stalinmuseum van Gori vind Jan over die wandaden echter niets terug. Hier is vadertje Stalin nog altijd de held van de natie. Ook voor Valeri, een vaste bezoeker. Hij vertelt vol nostalgie over Stalins grootste verwezelijkingen: de industrialisering van de Sovjet-Unie en zijn overwinning op Nazi-Duitsland. Valeri neemt Jan mee naar het centrale plein van Gori waar nog steeds een standbeeld van Stalin staat. Hij toont Jan de sporen van recent vandalisme. Wanneer enkele jongeren opduiken, ontstaat er een stevige discussie over de verdiensten en wandaden van Stalin. Jan heeft een afspraak met Jacob Dzjoegashvili, de achterkleinzoon van Jozef Stalin. Jacob verdedigt de erfenis van Stalin met vuur. Hij is ervan overtuigd dat Stalin vermoord werd en dat de Sovjet-Unie vernietigd werd door een zeer goed gepland complot.

Daarna trekt Jan verder naar Wolgograd, het vroegere Stalingrad. Met een indrukwekkende militaire parade herdenken ze daar de overwinning op Nazi-Duitsland. De oudstrijders lopen fier door de straten en worden door alle toeschouwers bedankt voor hun inzet voor het vaderland. Het patriottisme blijkt bij de jonge generatie Russen nog even sterk aanwezig te zijn als bij de oudstrijders. De vijanden van Rusland zijn gewaarschuwd: over volk en vaderland wordt ook door de jongste generaties niet luchtig gedaan.

Presentatie: Jan Leyers.

De weg naar het avondland - Armenië - Georgië

Jan Leyers is gearriveerd in Armenië, een land op de grens tussen Azië en Europa. Bijna 70 jaar lang was Armenië een Sovjetrepubliek. In 1991 scheurde het zich los van Moskou en werd het onafhankelijk. Armenië is een jonge staat, maar het Armeense volk heeft een lange en tragische geschiedenis. Op een heuvel, die over de hoofdstad Jerevan uitkijkt, staat het genocidenmonument, dat de zwartste bladzijde uit de Armeense geschiedenis herdenkt. Tijdens de eerste wereldoorlog kwamen in het Ottomaanse Rijk anderhalf miljoen Armeniërs om het leven. De Turken beschouwden de christelijke Armeniërs als handlangers van de westerse geallieerden en besloten hen te elimineren. De genocide zelf is in Armenië een blijvend trauma, maar bijna net zo erg vinden de Armeniërs dat de Turken niet willen erkennen dat het om volkerenmoord ging. In een buitenwijk van Jerevan heeft Jan een afspraak met Vergine Svazlyan en haar dochter Knarik, twee geschiedkundigen die de Armeense volkerenmoord onder de aandacht proberen te houden.

In Armenië duurt het nooit lang voor je op een gevoelig symbool van de Armeense natie stuit. Als Jan op de markt in Jerevan om zich heen kijk, lijkt het alsof schilders hier maar één onderwerp hebben: de berg Ararat. Volgens de legende strandde de ark van Noach na de Zondvloed op de Ararat. Noach en zijn familie waren de enige overlevenden en bevolkten de aarde weer van nul af aan. Daarom beschouwen de Armeniërs zichzelf als het oudste volk ter wereld en de Ararat als een heilige berg. Met de Armeense heilige berg Ararat is er één probleem: hij ligt niet meer in Armenië. Sinds de grens zeventig jaar geleden werd hertekend, bevindt de Ararat zich op het grondgebied van erfvijand Turkije. Net over de grens.

Na een tocht door een woest en overweldigend landschap komt Jan aan in Gyumri, een stad die zich nog altijd niet heeft hersteld van de ramp die haar twintig jaar geleden overkwam. Op 7 december 1988 legde een zware aardschok Gyumri in puin. Van de grote textielfabrieken die tienduizenden mensen tewerkstelden, bleef niets over.

De volgende dag steekt Jan de grens met Georgië over. Hij komt aan in Akhalkalaki, een stadje dat er even vreemd uitziet als het klinkt. In de lobby van het hotel ontmoet hij Tsiala Aslanyan, een 23-jarige journaliste. Tsiala laat ons kennismaken met een vreemd plaatselijk gebruik. Het meisje van je dromen kidnappen om er vervolgens mee te trouwen, is in deze uithoek van Georgië namelijk doodnormaal.

Presentatie: Jan Leyers.